بهبود فلج ناشی از اماس در موشها
تاریخ انتشار: ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۳۵۱۳۳
بستههای دارویی میکروسکوپی مملو از داروهایی که برای چسبیدن به سلولهای ایمنی مشکلساز طراحی شده بودند توانستند سلامت را به موشهای مبتلا به یک بیماری مشابه اماس در انسانها بازگردانند.
این بستههای میکروسکوپی که توسط محققان دانشگاه هاروارد در ایالات متحده ساخته شدهاند، میتوانند جایگزین درمانهای موجود باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مولتیپل اسکلروزیس یا به اختصار اماس (MS) یک بیماری خودایمنی ناتوانکننده است که باعث میشود بافت میلین عایق اطراف اعصاب از بین برود و ارتباط مغز و بدن مختل شود و در نتیجه حرکت و انجام کارها برای مبتلایان سختتر شود.
اگرچه اماس هیچ درمانی ندارد، اما داروهایی که سلولهای ایمنی فعال را مورد هدف قرار میدهند یا التهاب را کاهش میدهند، میتوانند بروز علائم را کاهش دهند. متاسفانه بسیاری از این درمانها با خطرات قابل توجهی از افسردگی و عفونت گرفته تا مشکلات تیروئیدی همراه هستند.
نویسندگان در مقاله منتشر شده خود خاطرنشان میکنند: به رغم نقش کلیدی سلولهای میلوئیدی در آسیبشناسی (Pathophysiology) اماس، درمانهای فعلی به طور خاص سلولهای میلوئیدی را هدف قرار نمیدهند یا مستقیما از آنها برای تعدیل بیماری استفاده نمیکنند.
محققان برای تبدیل کردن سلولهای سفید بالقوه عفونی به پزشکان کوچک، نوعی سلول میلوئیدی را از موشهای سالم گرفته و در خارج از بدنشان رشد دادند. آنها سپس اجسام میکروسکوپی دیسکی شکلی را که حامل ریزذرات دارو بودند به سطح سلولها متصل کردند و به طور موثر یک بسته کوچک از دارو را به آنها دادند.
هنگامی که سلولهای حامل بستههای دارویی در مدلهای موش مبتلا به اماس قرار داده شدند توانستند به طور قابلتوجهی پاسخهای ایمنی منجر به فلج را بهبود بخشند و تا حدی فلج را معکوس کنند و عملکردهای حرکتی را تقویت کنند.
سمیر میتراگوتری (Samir Mitragotri)، نویسنده ارشد این مطالعه و یک مهندس زیستی در دانشگاه هاروارد، توضیح داد: این سلولها بسیار انعطافپذیر هستند و میتوانند بین حالتهای مختلف جابهجا شوند و بنابراین کنترل آنها سخت است. رویکرد ما یک روش بسیار موثر برای نگه داشتن آنها در حالت ضد التهابی خود است.
سلولهای میلوئیدی در سیستم ایمنی ذاتی که باعث التهاب در سیستم عصبی مرکزی (CNS) میشوند، عامل اصلی بیماری اماس هستند. این ضایعات ملتهب سپس سلولهای میلوئید بیشتر و همچنین سلولهای تی و بی از سیستم ایمنی تطبیقی را درگیر میکنند و باعث آسیب به پوشش میلین اعصاب اطراف میشوند.
میتراگوتری و همکارانش پیش از این درمانی برای مبارزه با تومورها ایجاد کرده بودند که در آن نیز از روش بستهبندی دارویی استفاده میشد.
در این روش یک بسته دارویی به یک ماکروفاژ که خود یک سلول میلوئیدی است متصل میشد. با قرار دادن مولکولهای خاصی در بستهبندی، این تیم توانستند نحوه رفتار سلولها را کنترل کنند. بستهها روی سطح ماکروفاژها باقی ماندند و سلولهای دیگر به سرعت مواد آنها را جذب و غیرفعال کردند.
مونوسیتها مادر ماکروفاژها هستند. آنها در مغز استخوان رشد میکنند و میتوانند پیش از آن که به ماکروفاژها تمایز یابند که یکی از شایعترین انواع سلولهای التهابی در ضایعات اماس هستند، به بافت مغز راه پیدا کنند.
محققان این بار بستهبندیهای دارویی را به مونوسیتها متصل کردند. این بستهها پر از مولکولهای اینترلوکین-۴ و دگزامتازون بودند که با هم کار میکنند تا عملکردهای ضد التهابی و تنظیمی را تقویت کنند و عملکردهای پیشالتهابی را کاهش دهند.
آنها همچنین التهاب داخل ضایعات را کاهش دادند و پاسخ ایمنی موضعی و سیستمیک مرتبط با اماس را به سمت درمان بردند.
دانشمندان دریافتند که مدلهای موش با استفاده از سلولهای مونوسیتی که بستههای مخصوص حمل میکردند، بهبود یافتهاند. پس از درمان، آن موشها فقط کمی اشکال حرکتی در دم خود داشتند، در حالی که پاهای عقبی موشهایی که تحت درمان قرار نگرفتند، کاملا فلج شدند. موشهای تحت درمان نیز بیشتر از موشهای درمان نشده عمر کردند.
محققان میخواهند، تحقیقات بیشتری در مورد این روش انجام دهد تا ببیند آیا این روش روی شکل عودکننده رایجتر اماس تاثیر دارد یا خیر، زیرا مدلهای موش تنها نوع پیشرونده اماس را شبیهسازی میکنند. اگر این روش روی فرم عودکننده عمل کند، میتواند با پیشگیری از التهاب در مراحل اولیه، کمک بزرگی برای بسیاری از افراد مبتلا به اماس باشد.
نویسندگان بیان کرده اند: درمان بیماری را میتوان در ترکیب با سایر داروهایی که سیستم ایمنی تطبیقپذیر را هدف قرار میدهند، بهبود بخشید. بسته به اینکه ضایعات در کجای سیستم عصبی قرار دارند، علائم اماس به روشهای مختلفی ظاهر میشود. عارضههای خودمختار، بینایی، حرکتی و حسی شایعترین هستند البته فرد مبتلا ممکن است تقریبا به هر علامت عصبی دیگری دچار شود که همهی آنها بر کیفیت زندگی تاثیر میگذارد.
اگرچه مکانیسم اصلی این بیماری شناخته شده است، اما محرکهای دقیق اماس نامشخص است. با تحقیقاتی که آن را به ترومای دوران کودکی و عفونت ویروسی مرتبط میکند، تصور میشود که این بیماری توسط عوامل محیطی مختلف ایجاد میشود.
از سال ۲۰۱۳، تعداد افراد مبتلا به اماس ۳۰ درصد افزایش یافته است و حدود ۲.۸ میلیون نفر در سراسر جهان از این بیماری رنج میبرند، بنابراین یافتن راههایی برای کاهش این بیماری یک حوزه تحقیقاتی مهم است.
این مطالعه در مجله PNAS منتشر شده است.
منبع: ساینسآلرت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی دانشگاه و كنكورمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ام اس درمان ام اس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۳۵۱۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراقب باشید؛ این داروها و خوراکیها پلاکت خون را کاهش میدهند
پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمیکند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است.
به گزارش خبرآنلاین، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص میتواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته میشود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکتهای خون بیمار کاهش یافته و سلولهای خونی قادر نخواهند بود فعالیتهای اساسی بدن را انجام دهند.
پلاکت چیست؟پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته میشود که آنزیمهای لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکتها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافتهای آسیبدیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.
نحوه عملکرد پلاکت خونکار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکتها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی میشود. پلاکتهای فعال حاوی پروتئین چسبندهای به نام فیبرین هستند که این پروتئینها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا میکنند.
علت پایین بودن پلاکت خونپایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیبدیدگی میتواند روند انعقاد و لختگی خون را تحتتأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماریهای زمینهای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش مییابد که در ادامه به شرح این موارد میپردازیم:
۱) داروها و خوراکیهایی که پلاکت خون را کاهش میدهندمصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز میشوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنیها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف میشود) میتواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.
این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت میشوند:داروهای ضد انعقاد یا مهارکنندههای گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)
اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لختههای خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار میگیرد)
و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)
هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تریمتوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).
۲) بیماریهایی که موجب پایین بودن پلاکت خون میشوندبرخی از بیماریها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی میشوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونتهای ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیادهروی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...
کاهش پلاکت خون گاهی میتواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینهای است.
در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب میکنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده میشود.
کانال عصر ایران در تلگرام